Pleegzorg

Pleegzorg betekent dat een kind tijdelijk in een ander gezin gaat wonen. Zeven dagen in de week of af en toe een weekend of vakantie. Dat hangt af van wat het beste is voor het kind. Een kind wordt niet zomaar uit huis geplaatst. Als het thuis echt niet meer gaat, vragen ouders hulp of grijpt de Kinderrechter in.

Dat komt bijvoorbeeld voor in de volgende situaties:

• ouders kunnen de opvoeding (tijdelijk) niet meer aan door persoonlijke problemen
• het gedrag van een kind is zo lastig dat de ouders de moed opgeven
• een kind heeft een beperking en de zorg is voor de ouders te zwaar
• een jongere loopt weg van huis, omdat er voortdurend ruzie is
• een kind wordt verwaarloosd of mishandeld

Als er problemen met kinderen zijn in een gezin, wordt altijd eerst gekeken of deze thuis opgelost kunnen worden. Kan dat niet, dan is pleegzorg de eerste keus. Het is de opvangvorm die het dichtst bij de natuurlijke gezinssituatie blijft. Als een kind uit huis geplaatst wordt, gebeurt dit bij een pleegouder of in een gezinshuis, indien mogelijk. Dit staat in de Jeugdwet. Tenzij duidelijk is dat dit niet in het belang is van het kind.

Het recht van kinderen om in een gezin op te groeien staat bij pleegzorg centraal. In eerste instantie wordt in de eigen familie of bij bekenden gezocht naar opvang. Lukt dat niet, dan wordt er gezocht naar een geschikt pleeggezin. Het pleegkind heeft het recht snel te weten bij wie hij kan opgroeien.

Uiteindelijk is het doel van pleegzorg dat de eigen ouders zelf weer de opvoeding op zich nemen. Als blijkt dat dit onmogelijk is, nemen pleegouders de opvoeding van het kind voor langere tijd op zich. De relatie met de eigen ouders blijft voor kinderen altijd van belang.